Rekao je šejh Abdurrahman ibn Hasan, Allah mu se smilovao, u djelu Ed-dureru-s-senijjeh, 2. tom, 252-255. stranica:Znaj, Allah ti se smilovao, da riječ ihlasa da nema drugog Boga osim Allaha, neće koristiti onome ko je izgovara osim sa spoznajom njenog značenja, a to je negiranje božanstvenosti svega osim Allaha,
odricanje od širka u 'ibadetu, te činjenje Allaha Uzvišenog jednim sa svim vrstama 'ibadeta,
odricanje od širka u 'ibadetu, te činjenje Allaha Uzvišenog jednim sa svim vrstama 'ibadeta,
kao što kaže Uzvišeni:
قل ياأهل الكتاب تعالوا إلى كلمة سواء بيننا وبينكم ألا نعبد إلا الله
ولا نشرك به شيئاً ولا يتخذ بعضنا بعضا أرباباً من دون الله
Reci: "O sljedbenici Knjige, dođite da se okupimo oko jedne riječi i nama i vama zajedničke: da nikome osim Allahu 'ibadet ne činimo, da nikoga Njemu ne pridružujemo i da jedni druge ne uzimamo, pored Allaha, kao gospodare!" (Ali-'Imran, 64.)
I značenje سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ „nama i vama zajedničke“ tj. da budemo isti, mi i vi u ograničavanju 'ibadeta samo Allahu i ostavljanju cjelokupnog širka.
Rekao je Halil alejhi selam:
إنني براء مما تعبدون، إلا الذي فطرني فإنه سيهدين، وجعلها كلمة باقية في عقبة
„Ja se uistinu odričem od onoga čemu vi 'ibadet činite, osim onoga koji me je stvorio, On će me doista uputiti. On učini riječi Tevhida trajnim za potomstvo svoje.“ (Ez-Zuhruf, 26-28.)
Pa ovo je suština značenja „La ilahe illallah“, a to je odricanje od svega što se obožava mimo Allaha, te iskreno upućivanje 'ibadeta Allahu Jedinom, i to je njihovo značenje na koje upućuju ovi ajeti i ono što je od njihovog značenja, pa ko to ostvari i nauči postigao je znanje o njima, koje je oprečno onome na čemu je većina ljudi, čak i oni koji se pripisuju znanju zbog njihovog neznanja o njihovom značenju.
Pa kada si ovo spoznao, neophodno je prihvatanje onoga na šta one upućuju, a to je suprotno odbijanju, zbog toga što ih mnogi izgovaraju i znaju njihovo značenje, ali ih ne prihvataju, poput stanja mušrika Kurejša, Arapa i sličnih njima. Oni su spoznali na šta one upućuju, ali ih nisu prihvatili, pa je njihova krv i imetak postao dozvoljen sljedbenicima tewhida. Oni su kao što kaže Uzvišeni:
إنهم كانوا إذا قيل لهم لا إله إلا الله يستكبرون، ويقولون أئنا لتاركوا آلهتنا لشاعر مجنون
„Kada im se govorilo 'nema drugog Boga osim Allaha'-oni su se oholili i govorili su zar da ostavimo naša božanstva zbog ludog pjesnika.“(Es-Saffat, 35-36.)
znali su da 'nema Boga osim Allaha' obavezuje ostavljanje onoga što su bili obožavali mimo Allaha.
Neophodna je također iskrenost (u djelima) koja je suprotna širku, kao što kaže Uzvišeni:
قل إنى أمرت أن أعبد الله مخلصاً له الدين، ، وأمرت لأن أكون أول المسلمين إلى قوله: قل الله أعبد مخلصاً له ديني فاعبدوا ماشئتم من دونه
“Reci:'Meni se naređuje da 'ibadet Allahu činim, iskreno mu ispodvjedajući vjeru.“
do Njegovog govora
„Reci:'Samo 'ibadet činim iskreno mu ispovjedajući mu vjeru, a vi pored Njega 'ibadet činite kome hoćete.“ (Ez-Zumer, 11-15.)
I u hadisu 'Utbana: „Ko kaže 'la ilahe illallah' želeći time Allahovo lice“
Također je neophodna ljubav koja je suprotna njenom oprečnom značenju, pa neće onaj koji ih izgovara postići spoznaju i prihvatanje osim sa ljubavlju onoga na šta upućuju od iskrenosti i negacije širka, pa ko voli Allaha, voli i Njegovu vjeru, a ako ne, onda ne (voli), kao što kaže Uzvišeni:
ومن الناس من يتخذ من دون الله أنداداً يحبونهم كحب الله والذين آمنوا أشد حباً لله
“Ima ljudi koji umjesto Allaha one koje Allahu ravnim čine vole ih kao što se Allah voli! Ali oni koji vjeruju, još više Allaha vole“ (El-Bekare, 165.)
Pa je njihova ljubav prema Allahu i Njegovoj vjeri postala posebna, pa zavole zbog Allaha i zbog njegove vjere, pa prijateljuju zbog Allaha i zbog Njegove vjere, te zavole onoga ko zavoli Allaha, te zamrze onoga ko zamrzi Allaha, u hadisu stoji:
“Zar je vjera osim ljubav i mržnja“
Stoga je obavezno da Poslanik sallallahu alejhi we sellem bude draži robu od njega samoga, njegove djece, roditelja i svih ljudi. Uistinu svjedočenje da nema drugog Boga osim Allaha zahtjeva svjedočenje da je Muhammed Allahov poslanik, te podrazumjeva njegovo slijeđenje, kao što kaže Uzvišeni:
قل إن كنتم تحبون الله فاتبعوني يحببكم الله ويغفر لكم ذنوبكم
“Reci:'Ako Allaha volite pa mene slijedite, Allah će vas zavoljeti i grijehe vam vaše oprostiti.“ (Ali-'Imran, 31.)
Neophodna je također pokornost (potčinjenost) pravima 'la ilahe illallah' sa djelima koje je Allah obavezom učinio, te ostavljanjem onoga što je Allah zabranio i pridržavanjem toga (pridržavanja obaveza i ostavljanja zabrana op.prev.), a to je suprotno širku, uistinu mnogi koji tvrde da vjeruju, potcjenili su naredbe i zabrane i ne obaziru se na to.
A islam, njegova suština je da se rob preda svojim srcem i udovima Allahu Uzvišenom, potčini se Njemu sa tewhidom i pokornošću, kao što kaže Uzvišeni:
بلى من أسلم وجهه لله وهو محسن فله أجره عند ربه
„A nije tako! Onome ko se bude Allahu predao i usto dobra djela činio, pripada nagrada kod Gospodara njihova“ (El-Bekare, 112.)
I kaže Uzvišeni:
ومن يسلم وجهه إلى الله وهو محسن فقد استمسك بالعروة الوثقى
„Onaj ko se sasvim preda Allahu, a usto čini dobra djela, uhvatio se za najčvršću vezu.“ (Lukman, 22.)
Činjenje dobrih djela, neophodna je u njemu iskrenost i slijeđenje onoga što je Allah propisao i Njegov Poslanik.
Također je neophodno onome ko izgovara ovu riječ (tj. riječi šehadeta op.prev.) ubjeđenje u njeno značenje koje je suprotno dvojbi i sumnji., kao što je u ispravnom hadisu:“...čvrsto ubjeđen svojim srcem, ne sumnjajući u njih...“ ako ne bude tako, pa uistinu mu neće koristiti, kao što upućuje na to hadis o ispitivanju mrtvog u kaburu.
Neophodna je također istinoljubivost koja je suprotna laži, kao što Uzvišeni o munaficima kaže:
يقولون بألسنتهم ما ليس في قلوبهم
„Oni govore jezicima svojim ono što nije u srcima njihovim.“ (El-Feth, 11.)
Pa istinoljubivi zna značenje ovih riječi, prihvata ih, radi po onome što one podrazumjevaju i onome što obavezuje onoga ko ih izgovara od vjerskih obaveza, pa njegovo srce potvrđuje njegov jezik, pa neće biti ispravne ove riječi osim kada se sastave ovi uslovi, a od Allaha je uputa.